Arbeidsmarkt is een thema dat vele sociale, economische en maatschappelijke vraagstukken raakt. Van kansen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt tot impact ondernemen, krapte in vele sectoren en vraagstukken over de grenzen aan groei en nieuwe perspectieven.
In dit complexe werkveld hebben publieke en private partijen elkaar hard nodig. Maar samenwerking is geen doel op zich. Hoe kom je tot resultaten, als het aan ambitie niet ontbreekt, maar op het oog strijdige rollen en belangen in de weg staan?
Een gemeenschappelijk vertrekpunt is essentieel. Evenals een duidelijke definitie van ieders rol en verantwoordelijkheid. Maar dat is niet voldoende. Want samenwerken blijft mensenwerk, de wereld verandert en sleutelfiguren verdwijnen en worden opgevolgd .
Soms worden we door de tijd ingehaald en is de gekozen aanpak alweer achterhaald. Of het beoogde resultaat sluit bij nader inzien niet meer aan bij wat we voor ogen hadden. Dan is het zaak om vast te houden aan de bedoeling, maar ruimte te voelen om de koers te wijzigen.
Geen lineair plan van aanpak dus, maar een iteratief proces waarin strategische, tactische en operationele ervaringen en inzichten elkaar bijsturen en corrigeren.
Als adviseur en projectleider ben ik het meest op mijn plek als ik in een veranderende omgeving een bijdrage kan leveren aan betere netwerksamenwerking. En dan vooral waar belangen strijdig lijken te zijn. Dat kan een langduriger strategisch traject zijn, maar ook een operationeel project met een kop en een staart.
Ik heb ervaren dat bij de meeste mensen de intrinsieke motivatie om te leren en ontwikkelen naar boven te halen is. Maar ook dat ambities soms buikpijn opleveren in de dagelijkse realiteit. Omdat ze lijken te knellen met het belang van organisaties of andere verantwoordelijkheden.
Samen op zoek naar wat wél kan en die energie benutten om de klus met elkaar te klaren. Daar voeg ik graag iets toe.